به سلامتی سکوت

نبض ام تند تند می زند

مثل گام های تو

وقت رفتن

پل های خراب شده را

جا می گذارد

چشم ام گاه گاه می بارد

اشک  ِ آسمان

در صورت ام غرق می شود

سرزمین قصه ها

باران

قطره قطره

در خیالم می چکاند

خاطرت را

میبرد اندیشه ام را

تا دیاری آشنا

میبرد تا در میان ِ لاله ها

برگها و واژه های بی پناه

قسمت کند

یکبار دیگر بوسه های آخرت را

اهن پاره های مقدس

اینجا اخرین نقطه ی انسانیت

اخرین کهکشان  ِ راه  ِ  ابدیت

اینجا در حومه ِ  متروکه ی ِ زمین

در عصر اهن پاره های ِ مقدس

و تکنولوژی ِ پوسیده

و سیاه سَت ،

با شالوده ای منتهی به اب راهی خشکیده

و دلتایی چارگوش.

رهگذر

عشق در یک قدمی ست

عاشقی نزدیک است

رهگذر می بیند

رقص ِ مهتابُ و پرستوها را

جشن را آینه ها می گیرند

در هیاهوی ِ نهان

رهگذر می خواند

روشنی و نفس ِامیّد را

 در دل ِ ثانیه ها

خداحافظ رفیق

گفتم بهار

گفتی خزان

گفتم به روی ماه ِ تو

ای مهربان من سلام

گفتی خداحافظ  رفیق

ای لحظه های ِ واپسین

گفتم بمان

گفتی شما ؟!