انتهای انتظار

وقت ِ رفتن
چه ناگزیر می رسد
انتهای ِ راه
انتهای ِ خاطرات ِ ما
چه بی درنگ می رسند

چه زود لحظه های ِ ما
قاب ِ عکس ِ کهنه ای
در میان ِ خاطرات می شوند
قصه های ِ عاشقانه زود
جانسپار ِ کائنات می شوند

دوئل انتهای شب

بدون تو

حس ِ باران دوستی ندارم

خورشید ِ هنگام طلوع را تماشا نمی کنم

کنج اطاق محو می شوم

و از تو در خیالم تصویر می سازم

برفی ترین تصویر را در خیال بارانی ام

با ذرات ِ عشق نقاشی می کنم

نام تو را در انتهای ذهنم خالکوبی می کنم

و سعی می کنم، بخاطر سپارم

رویای از دست رفته دیروز را

گل احساس

خاطـــــرت هست که یک عمــــــر مرا می دیدی

 

گـــل احســــــــاس بـــرای دل مـــن می چیدی

 

در گلـــویــم گره می خـــــورد وجـــــودم با بغض

 

هـــرگاه مـــــرا از تب عشــــقت جـــدا می دیدی

نازنین ام

هستی ام تنــــــــهاترین موجــــــود عالم نیستی

 

تـــک درخت خستـــــه ای از جنــس آدم نیستی

 

نـازنیـــن ام با نگــاهــــــــت درد مـــا را می بری

 

خستـــــه ای از روزگـــــار اما تو ماتــم نیستی

عاشقی

کاش میــــــشد عاشــــقی را گونه ای دیـگر نوشت

 

خـط کشـــــید بر عاشــــقی و واژه ای بـهتـر نوشت

 

کاش میــــــشد بـا اراده از کـنـــارش رد شویمــــــ

 

ردّ پـا را مــــحــو سـازیمـــ چون عبــور سرنوشت