رهگذر

عشق در یک قدمی ست

عاشقی نزدیک است

رهگذر می بیند

رقص ِ مهتابُ و پرستوها را

جشن را آینه ها می گیرند

در هیاهوی ِ نهان

رهگذر می خواند

روشنی و نفس ِامیّد را

 در دل ِ ثانیه ها

و سکوتی که پر از خاطره هاست

بوی ِ باران و نم ِ کرکره ها

به اسارت برده

بوی ِ غربت ز تن ِ فاصله ها

چشم را چشم فقط می بیند

و سکوت را می شکند

سوت و نجوای ِ سکوت

 رهگذر می داند

ساعتی مانده به صبح

خواب را آینه ها می سازند

و خبر می گیرند

از دل ِ رهگذران .
.
.
.
خبری از دل مرغان ِ مهاجر نبود .