حس و حال کودکانه من

پابرهنه درون ِ خلوت ِ من
می دویدی و من دلم می خواد
پا بذارم بروی بی کسی ام
کودکی های من تو را می خواد

باز نقاشی های بچه گی ام
جان تازه دوباره می گیرن
از دوباره عاشقت میشن
پس دوباره برات می میرن

انتهای انتظار

وقت ِ رفتن
چه ناگزیر می رسد
انتهای ِ راه
انتهای ِ خاطرات ِ ما
چه بی درنگ می رسند

چه زود لحظه های ِ ما
قاب ِ عکس ِ کهنه ای
در میان ِ خاطرات می شوند
قصه های ِ عاشقانه زود
جانسپار ِ کائنات می شوند

تاوان زندگی

آزرده از انتظار

درمانده از سکوت

شکننده تر از شیشه

ساکت تر از غروب

و یک عالمه واژه نامطبوع

برای کودک درون

و آدمک دست و پاچلفتی

در حال دست و پا زدن 

برای نجات خویشتن

دوئل انتهای شب

بدون تو

حس ِ باران دوستی ندارم

خورشید ِ هنگام طلوع را تماشا نمی کنم

کنج اطاق محو می شوم

و از تو در خیالم تصویر می سازم

برفی ترین تصویر را در خیال بارانی ام

با ذرات ِ عشق نقاشی می کنم

نام تو را در انتهای ذهنم خالکوبی می کنم

و سعی می کنم، بخاطر سپارم

رویای از دست رفته دیروز را

گل احساس

خاطـــــرت هست که یک عمــــــر مرا می دیدی

 

گـــل احســــــــاس بـــرای دل مـــن می چیدی

 

در گلـــویــم گره می خـــــورد وجـــــودم با بغض

 

هـــرگاه مـــــرا از تب عشــــقت جـــدا می دیدی