رویش یک بغض

بغض می کرد

بغض با طعم ِ سالها دوری

بغض بی نشان و مجبوری

بعض می امد و می رفت

هم نشانه ی یک بغض ، هم نشانه ی دوری

ساعتی صبر ، ساعتی دوری ... سالهای خسته از این بغض

رویش دوباره یک عشق ... در کنار رویش یک بغض ....

ثانیه دوباره اوج گرفت ، تابگیردم از بغض

سکوت خانه قیافه گرفت ، تا بپوشاندش از بغض

بزرگوار و بزرگ مرتبه است این بغض

مگر می شود بگیرد بغض

شاید از من دلش گرفته کمی... شاید او هم درونش باز

می زند به هر طرف خودش را بغض .