با تو و بی تو

با تو
همه را فهمیدم
زیبایی را
بهار را
امید را
و عشق را
و بی تو

شیرین

با تیشه هم
به جان کوه بیافتم
دیگر
کام فرهادم

شیرین نمی شود.

تو رفته ای

تو رفته ای
و من
از میان خاطرات
چه تلخ باشند و چه شیرین
فقط صدایت می کنم
صدایت می کنم

" افسوس "

با یک گل بهار نمی شود

بهار که آمد
آولین گلی که رویید
در چشم های تو
بر لب های تو
در لحظه لحظه ی حضور تو
و در امواج پریشانی _ مان
بهار را می جستم
بی انکه بدانم
هیچ وقت
با یک گل بهار نمی شود .

مرگ

این روزها 

دلم مرگ می خواهد

و خشاب لحظه ها پر و خالی می شود

افسوس

کسی نیست ماشه را بفشارد .

 

پ ن : گاهی زندگی و  مرگ مترادف می شوند .