به سلامتی سکوت
چهارشنبه, ۲۳ اسفند ۱۳۹۱، ۰۱:۲۳ ب.ظ
نبض ام تند تند می زند
مثل گام های تو
وقت رفتن
پل های خراب شده را
جا می گذارد
چشم ام گاه گاه می بارد
اشک ِ آسمان
در صورت ام غرق می شود
و حتی مجال اش را نمی یابد
ابراز کند
ترشحات گاه و بی گاهش را
و اسمان
در گوش ام زمزمه می کند
موسیقی عشق را
بی پناهی سبز
و تپش های نبض
در آغوشی به خواب می روند .
صدای مجلل غرور
مرا تحقیر می کند .
حقارتی پست
در نگاهی مست
و پیاله ای در دست
به سلامتی سکوت می اندیشند
و هیچ
هیچ به هیچ
از من هیچ باقی نمانده است .
من خویش را سرکشیده ام .
