نوروز باستانی

نوروز باستانی

در کوچه های این شهر

در جاده های خاکی

پایش نهاده هرجا با رقص آریایی

با شور و شوق باران

از نو تازه کرده هر گوشه را ز ایران

یادش نرفته انگار آن نعره های شیران

در ردپای پاییز

در وسعت زمستان

ناهید پر گرفته در شادی سپندار

به سلامتی سکوت

نبض ام تند تند می زند

مثل گام های تو

وقت رفتن

پل های خراب شده را

جا می گذارد

چشم ام گاه گاه می بارد

اشک  ِ آسمان

در صورت ام غرق می شود

سرزمین قصه ها

باران

قطره قطره

در خیالم می چکاند

خاطرت را

میبرد اندیشه ام را

تا دیاری آشنا

میبرد تا در میان ِ لاله ها

برگها و واژه های بی پناه

قسمت کند

یکبار دیگر بوسه های آخرت را

برگرد

برگرد

خاطره تنهاست هنوز

و غرورم

گرچه شکست

هنوز می بارد

هر روز و هر شب

چشم هایی که داشت

به تو عادت می کرد.

مرگ یخی

نام داستان : مرگ یخی

نویسنده : مهدی گودرزی

داشتم از پنجره محوطه باغ را نگاه می کردم او را دیدم، به درب چوبی تکیه داده بود و طوری دست اش را بر کمرش گذاشته بود که بنظر می رسید از چیزی خسته است، شاید داشت با نگاه آرامش به دنبال چیزی می گشت و پیدا نمی کرد.

هر وقت به چشمانش نگاه می کردم تمام بدنم یخ می زد، احساس می کردم از گذشته دلگیر است و یا از چیزی فرار می کند. می توانستم سرمای وجودش را از همان فاصله هم حس کنم، دوست داشتم بدانم به چه چیزی فکر می کند و چرا کمرش خم شده، شاید سرما بیش از حد بود، شاید یک چای داغ یا یک شیرقهوه شیرین خسته گی اش را در می آورد.

هزار و یک جور فکر از ذهنم خطور می کرد، ناگهان کبوتر کوچکی مقابلش نشست و پاهایش را بوسید و بعد از چند لحظه به هوا برخاست، شاید کبوتر هم متوجه چیزی شده بود، شاید کبوتر هم از دل شکسته اش باخبر شده بود!