عاشقی

کاش میــــــشد عاشــــقی را گونه ای دیـگر نوشت

 

خـط کشـــــید بر عاشــــقی و واژه ای بـهتـر نوشت

 

کاش میــــــشد بـا اراده از کـنـــارش رد شویمــــــ

 

ردّ پـا را مــــحــو سـازیمـــ چون عبــور سرنوشت

 

افسوس

صـــــــد هــزاران غصه را با بودنـــت گم می کنم

 

بیـــــــنهایـت لـــحظه را در دامنــت گم می کنم 

 

میـــــــزنم افســوس را بر سیــنه ی دریــا ولی

 

بـار دیــــگر عشــق را بـا رفتنــــت گم می کنم

پوزش

در کوچه ی بی کســــــی فقط اشـــــــــک نبود

 

بودی و ولی ســــــــــایه ای از مشــــــــک نبود

 

پـــــوزش ای بـاور و تقــــدیر پر از لطفـــــ و صفا

 

"مـا " بودیــــم اگر جرعـــــه ای از رشـــــک* نبود

 

* رشک = حسد

یار قدیم

چندیــــــــــــــــست که بی وفـــــــا شدی یـار  ِ قدیــــــم

از ســــــــــــــــــــــایه ی ما جــــــدا شدی یـار  ِ قدیـــــم  

از کـــــــــی تو چنین جــــــــدا ز احــــــوال ِ منــــــی  ؟!

چندیـــــــــــــست که نــاخـــــــدا* شدی یـار  ِ قدیـــــم

 

* ناخدا = خودسر ، خودخواه 

می روم از شهر تو

می روم از شهر تو

می روم از شهرهای کاغذی

می گریزم از تمام بی کسی

می روم تا راه را هم گم کنم

شهر تنهایی سراغم را گرفت

می روم تا اوج تنها سر کنم

می سپارم دست تو، این چشم های منتظر

می روم با یاد تو، هرچند هستی منتظر

می روم تا شاید از اول تو را پیدا کنم