تنهایی

چه کسی راز ِ مرا می داند ؟
چه کسی از پس  ِ این اینه ها
دل رسوای  ِ مرا می خواند ؟

چه کسی گفت که عاشق شده ام ؟
و به اندازه  گل
و به اندازه چشمان پُر از شیدایی
جان نثار  ِ دل  ِ دنیا شده ام

چه کسی گفت که من بیمارم ؟
و در این کنج قفس زندانی ،
و به امیـّد طلوعی واهی
دیده بر پنجره ها می دوزم

چه کسی راز  ِ مرا می داند ؟
و در این غربت  ِ بی پنداری
نغمه های دل تنهای  ِ مرا می خواند

چه کسی همسخن ام می ماند ؟
همدم و همنفس ام می ماند
گاه گاهی که دلم تنگ و وجودم خاکیست
و تماشاگه من تنهاییست
چه کسی هست که طوفان کندم ؟
و درون  ِ دل دریایی  ِ من
بادبانی به فراسوی زمان پهن کند

چه کسی راز  ِ مرا می داند ؟
چه کسی بود صدا کرد مرا ؟
با همان لهجه شیوای قدیم
چه کسی نام مرا نجوا کرد ؟
چه کسی گفت به من ؟  " تنهایی "