افسوس

صـــــــد هــزاران غصه را با بودنـــت گم می کنم

 

بیـــــــنهایـت لـــحظه را در دامنــت گم می کنم 

 

میـــــــزنم افســوس را بر سیــنه ی دریــا ولی

 

بـار دیــــگر عشــق را بـا رفتنــــت گم می کنم

پوزش

در کوچه ی بی کســــــی فقط اشـــــــــک نبود

 

بودی و ولی ســــــــــایه ای از مشــــــــک نبود

 

پـــــوزش ای بـاور و تقــــدیر پر از لطفـــــ و صفا

 

"مـا " بودیــــم اگر جرعـــــه ای از رشـــــک* نبود

 

* رشک = حسد

یار قدیم

چندیــــــــــــــــست که بی وفـــــــا شدی یـار  ِ قدیــــــم

از ســــــــــــــــــــــایه ی ما جــــــدا شدی یـار  ِ قدیـــــم  

از کـــــــــی تو چنین جــــــــدا ز احــــــوال ِ منــــــی  ؟!

چندیـــــــــــــست که نــاخـــــــدا* شدی یـار  ِ قدیـــــم

 

* ناخدا = خودسر ، خودخواه 

می روم از شهر تو

می روم از شهر تو

می روم از شهرهای کاغذی

می گریزم از تمام بی کسی

می روم تا راه را هم گم کنم

شهر تنهایی سراغم را گرفت

می روم تا اوج تنها سر کنم

می سپارم دست تو، این چشم های منتظر

می روم با یاد تو، هرچند هستی منتظر

می روم تا شاید از اول تو را پیدا کنم

چشم هایم را ببین

چشم هایم را ببین

میدانی چند بار گریسته اند ؟

می توانی حدس بزنی

چند بار چشم به راهت بوده اند ؟

چشم هایم را ببین

در عمق چشمانم می شنوی صدا را؟

می شنوی صدای محو شدن خدا را؟

این دلم را می لرزاند

چیست این صدای مجهول و کذائی ؟!...