تو نخواهی فهمید

تو نخواهی فهمید

نه نفس های ِ مرا...

نه دل ِ تنگ ِ مرا...

تو به دنیای خودت می نگری

تو مرا بهر ِ خودت می خواهی

نه مرا می خواهی

تو مرا شهد ِ تنهایی خود میدانی

کودک احساساتی

باز آن کودک ِ احساساتی

با دلم بازی کرد !

باز از پشت ِ نقاب تردید

خاطرات ِ دلک ام را سر زد !

خواست اندازه تنهایی ِ من

بادبانی باشد

و سراسر همه فصل نبودن ها را

باد باشد و نسیمی باشد

رویش یک بغض

بغض می کرد

بغض با طعم ِ سالها دوری

بغض بی نشان و مجبوری

بعض می امد و می رفت

هم نشانه ی یک بغض ، هم نشانه ی دوری

ساعتی صبر ، ساعتی دوری ... سالهای خسته از این بغض

رویش دوباره یک عشق ... در کنار رویش یک بغض ....