شعر پاییزم

من شعر ِ پاییزم

هر لحظه می لرزم

از این سرما

زردم ، کبودم ، شاعرم ..اما

هرگز نمی ریزم

بر دامن ِ سرد ِ زمین هرگز

نمی میرم ز ِ سرمای ِ تن ِ دنیا

پهلو نمی گیرم کنار ِ ساحل ِ دریا

من شعر پاییزم

فصل ِ خزانم در پس ِ فردا

معمای قرن بیست و یک

معمای قرن بیست و یک

تفریق من از تو

و تقسیم زندگی به نفع مرگ

خیانت شب های طولانی

به شامگاه ِ غربت زده

دیدگان مملو از انتظار

تضاد عجیب اسمان در قالب زمین

تکرار بی بدیل مکررات الزامی

و سرازیری ارزوها به زباله دانی ِ فردا