چشم هایم را ببین
چشم هایم را ببین
میدانی چند بار گریسته اند ؟
می توانی حدس بزنی
چند بار چشم به راهت بوده اند ؟
چشم هایم را ببین
در عمق چشمانم می شنوی صدا را؟
می شنوی صدای محو شدن خدا را؟
این دلم را می لرزاند
چیست این صدای مجهول و کذائی ؟!...
مابین ِ من و کسی که همچنان مجهول است
انگار اشک را به زنجیر کشیده اند !
انگار متهم ردیف اول فقط "زمان " است !
زمانی که چشم به راهت هستم
همان زمانی که دلتنگت می شوم
و زمانی که در خود می شکنم
و زمان خط فاصله ای است میان بودن و نبودن !! ...
چشم هایم را ببین
فکر می کنی چقدر تاب و توان دارند ؟!
از همین زمان تا زمانی که عاشق شوند
اصلا طاقت می اورند ؟!
اصلا فکر میدانی چقدر عمق دارند ؟!
نمیدانم شاید
عمقشان به عمق وجودت برسد
شاید هم به کم عمقی زاینده رود باشند
حتی اگر زاینده رود به سخاوت کارون باشد
در زمانی که افت و خشکسالی
به انبار محبت و صداقت می زند
همه چیز سنگسار می شود ...حتی خدا !
حتی چشم هایم که همیشه خیس و بارانی ست
به اب انباری خشک مبدل می شود
چشم هایم را ببین
این روزها دیگر مثل سابق نیستند
دیگر همان خوب همیشه گی ات نیستند
دارند کم کم به گناهانشان اعتراف می کنند
و به خواب می روند ، مثل چشمانت !...
سلام این شعر را خیلی خیلی دوست داشتم ..
اولین بهانه را برای بودنت می گذارم ....
شاید اخرین عاشقانه ام اسمان باشد .