دوئل انتهای شب

بدون تو

حس ِ باران دوستی ندارم

خورشید ِ هنگام طلوع را تماشا نمی کنم

کنج اطاق محو می شوم

و از تو در خیالم تصویر می سازم

برفی ترین تصویر را در خیال بارانی ام

با ذرات ِ عشق نقاشی می کنم

نام تو را در انتهای ذهنم خالکوبی می کنم

و سعی می کنم، بخاطر سپارم

رویای از دست رفته دیروز را

در حافظه الزایمری ام که دیگر یارای ِ تکرار ندارد

.

.

.

.

در دوئل انتهای شب

چشم در چشم ستاره مشترکمان

آرزو می کنم همانی باشی که فکر میکنم و نه یک رویا .